آموختن مهارت‌ های اجتماعي به فرزندان

آموختن مهارت هاي روابط اجتماعي يکي از دشوارترين مراحل رشد است که يک کودک با آن مواجه بوده و يکي از عوامل مهم و حساس در موفقيت هاي بعدي او است. اهميت روابط دوستانه در دوران مدرسه بيشتر خودنمايي مي کند. زماني که بچه ها از محيط خانواده بيرون آمده و متوجه محيط خارجي مي شوند، روابط با دوستان از جمله موارد مهم براي آنان خواهد بود. در سن 8 سالگي کودک مي تواند رابطه اي نزديک با دوست خود برقرار کند و بفهمد که او چه فکر مي کند و چه احساسي دارد. به مرور زمان هر چه کودک مهارت بيشتري در روابط دوستانه پيدا مي کند روابط بين آن دو بيشتر و دو طرفه مي شود. بچه ها به طور طبيعي جلب کساني مي شوند که داراي شرايط فيزيکي يکسان، علاقه هاي مشابه و فعاليت هاي يکسان هستند. بعضي از کودکان دوستان فراواني دارند و بعضي با يک نفر براي يک مدت زمان خاص ارتباط دوستي برقرار مي کنند. در حالي که مهارت هاي دوستيابي به طور طبيعي با رشد و بلوغ کودک افزايش مي يابد، والدين بايد در اين مورد مداخله کنند و به آن ها کمک هاي لازم را بنمايند.

روش هاي رفتار دوستانه با کودک

بعضي از کودکان به طور طبيعي دوستان را به خود جلب مي کنند و گروهي بايد بسيار سعي کنند تا موفق شوند. کودکاني که پر جنب و جوش هستند و به راحتي با ديگران گرم مي گيرند و به صورت خاص حساسيت از خود نشان نمي دهند مي توانند به راحتي دوستيابي کنند. اما آن ها نيز به راهنمايي هاي والدين شان نيازمندند. اگر فرزند شما دوستان زيادي دارد و يا فقط چند تايي دوست دارد، حتما چند نکته را رعايت کنيد:
- در خانه به روي دوستانش، به خصوص آن هايي که مورد تاييد شما هستند باز باشد.
- کودک خود را به پيوستن به گروه ها(مطمئن شويد که آن گروه مورد اطمينان شما باشد) تشويق کنيد.
- او را در مقابل دوستانش سرزنش و تحقير نکنيد. اين کار نه تنها اثر سازنده اي ندارد بلکه او را از شما جدا مي سازد.
- سعي کنيد از گفتن کلماتي مثل خجالتي، خسيس و يا«بدون رفيق» پرهيز کنيد. چنين کلماتي فقط باعث بروز رفتاري مي شود که شما خواهان آن نيستيد و هم چنين از تغيير رفتار کودک شما جلوگيري مي کند.
- به او اجازه دهيد در حد قابل قبول با تلفن صحبت کند، چون براي بعضي از کودکان صحبت با تلفن راحت تر از صحبت رودررو است.
- کودک خود را با انبوهي از مسئوليت ها و برنامه ريزي ها مشغول نکنيد. سعي کنيد فرصت کافي براي دوستيابي و رشد اين خصلت به او بدهيد.
- به او اجازه دهيد لباس مناسبي را که همه دوستانش مي پوشند او هم بخرد و بپوشد. او دوست دارد خود را در جمع دوستان صميمي حس کند.

به کودکان در حفظ دوستي ها کمک کنيد

مشکلات با دوستان، گهگاه کودک را تحت تاثير قرار مي دهد. زماني که چنين اتفاقي مي افتد شما بايد به احساسات کودک خود توجه کنيد و بعد زماني که گريه او کم و يا تمام شد به او نصيحت هاي کوچک کنيد. قبول و درک احساسات او، به وي قدرت مواجه شدن با دوستانش در روز بعد را خواهد داد. طردشدن از طرف دوستان و از طرف اهل خانه براي يک کودک تحمل ناپذير است. سعي نکنيد ناراحتي فرزند 6 ساله خود را که دوستش از او جدا شده ناديده بگيريد. براي او اين يک«از دست رفتن بزرگ» است، مداخله کنيد و سعي کنيد دوست خوبي برايش باشيد تا او بتواند دوست ديگري بيابد. اگر فرزند 10 ساله شما نق مي زند که اصلا مورد توجه دوستانش نيست، بدون اين که برايش سخنراني کنيد به او اجازه صحبت بدهيد. بعد سعي کنيد او را در راه هاي جديد که متناسب با ارزش هاي دروني اوست ياري دهيد.

چه مواقعي مداخله کنيم؟

همه پدر و مادرها کم و بيش با دوستان فرزندان خود مشکل دارند. وظيفه شما اين است که در دوران دبستان به کودک خود کمک کنيد تا با گروه هاي مثبت ورزشي يا پيشاهنگي و گروه هاي دانش آموزي مدارس و يا جمعي که به فعاليت خاصي علاقه مند هستند همکاري کند و از جذب شدن او به گروه هايي که فعاليت هاي نامناسب و منفي دارند مانند مصرف موادمخدر، پوشيدن لباس هاي نامناسب و جلف، سرقت از مغازه و آشوب به پا کردن و... جلوگيري کنيد. حتي با داشتن دوستان خوب شرايط روحي کودک متغير است و بالا و پايين دارد و بسياري از والدين واقعا نمي دانند که در مقابل آن چگونه رفتاري داشته باشند. پسر 8 ساله شما پشت خانه تان با دوستش مشغول دعواست. شما چکار مي کنيد. بيرون مي رويد و در دعواي آن ها داوري مي کنيد؟ دوستش را به خانه خودشان و پسرتان را به اتاقش مي فرستيد؟ شروع مي کنيد به يک سخنراني درباره چگونگي رفتار دوستان با هم و اين که نبايد اين گونه عمل مي کردند؟ و يا اين که کاري نمي کنيد و آرزو مي کنيد که آن ها خودشان مشکل را حل کنند؟ بسته به شرايط و بچه ها، هر کدام از شرايط بالا مي توانند موثر باشد.

اما معمولا، هر چه شما کمتر مداخله کنيد کودک شما بيشتر در مورد روابط با دوستان آموزش مي بيند. بعضي مواقع راه حل انتخابي کودکان با آن چه بزرگسالان توقع دارند يکسان نيست. اما آخرالامر خودشان راه مناسب را پيدا مي کنند. بسياري از والدين نگران اين هستند که کودک شان دوستي براي خود ندارد. اگر متوجه شديد که فرزند 10 ساله شما اوقات زيادي را به تنهايي مي گذراند، بعضي اوقات بيمار است، علاقه مند به دوستي با بچه هاي کم سن و سال تر از خود يا بزرگترهاست، بهتر است با معلم او و يا مسئول مدرسه صحبت کنيد. ببينيد آيا آن ها مي توانند براي او هم بازي و دوست مناسبي بيابند. يک بعد از ظهر دوستش را به خانه دعوت کنيد و ببينيد که مي تواند اوقات خوبي با او داشته باشد. شما ممکن است به کودک کمک کنيد تا دوستي که يک سال از او بزرگ تر يا کوچک تر است پيدا کند. کودکاني که تفاوت سني کمي دارند مي توانند روابط بهتري در بازي با هم داشته باشند. بعضي بچه ها در ارتباط اجتماعي و رفتار در جمع دوستان مشکلات فراواني دارند. بعضي از آن ها دير به نتيجه مي رسند و بعضي قادر به جلب توجه نيستند. در اين شرايط بهتر است معلم يا والدين، اين آموزش هاي اجتماعي را که آن ها به صورت طبيعي به دست نياورده اند به آن ها بياموزند. اين مهارت ها شامل:
- شرکت کردن(چگونه مي توان شروع کرد و اهميت توجه داشتن).
- همکاري کردن(اهميت نوبت در صحبت و در مي ان گذاشتن موضوعات).
- ارتباط برقرار کردن(اهميت صحبت با ديگران و گوش فرا دادن به ديگران).
- دوست خوب بودن( اهميت خنده، کمک و ترغيب ديگران).

ارتباط با تربيت

چطور مي توانيد مطمئن شويد که شما دوستي را پرورش مي دهيد؟ تحقيقات نشان مي دهد والديني که از امور تربيتي استفاده مي کنند بچه هايي با روابط اجتماعي قوي بار مي آورند. وقتي به کودک خود مي رسيد ابراز محبت کنيد، وقتي فرزند شما در خارج از خانه با کودکي ديگر ارتباط برقرار مي کند اين ارتباط دوستانه خواهد شد. اگر جواب شما به سوال هاي زير مثبت باشد، شما موضوعات درستي را در اختيار کودک خود مي گذاريد.

- آيا شما احساسات، خواسته ها و احتياجات فرزند خود را در نظر مي گيريد؟

- آيا در مورد فعاليت هاي روزانه او ابراز علاقه و توجه مي کنيد؟

- در صورت موفقيت، آيا به او افتخار مي کنيد؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: