دلم را سپــــــردم به بنگاه دنيا

و هي آگهي دادم اينجا و آنجا

و هر روز براي دلم مشتري آمد و رفت

و هي اين و آن سرسري آمـــد و رفت

ولي هيچ كس

 واقــــــــــــــعا

اتاق دلم را تماشا نـــكرد

دلم قـــــفل بود

 كسي قفل قلب مرا وا نكرد

يكـــي گفت:

چرا اين اتاق پر از دود و اه است

يكي گفت:چه ديوار هـــايش سيـــاه است

يكي گفت: چرا نــــــــــــــــور اينجا كم است

و آن ديگـــــــــري

 گفت:و انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است

و رفتند و بعدش

 دلم ماند بي مشتـــــــــــــــــري

و من تازه آن وقت گفتم خــــدايا

 تو قلــــــــب مرا مي خـــــــــري

و فرداي ان روز خدا آمد و توي قلبم نشست

و در را به روي هـــــــــــــمه

پشت خود بـــــــــــــــــست

من روي ان در نــــــــــوشتم

ببخشيد ديگر براي شما جا نــــداريم

از اين پس به جز او كسي را نـــداريم